limestone-kalkbaustoffe
- Beiträge
- 1.389
Wie de Früehlig und de Winter mitenand gstritte händ:
emal isch en Puur grad derzue cho, wo de Winter und de Früehlig enand i de Haar gläge sind. Jede hät gmeint, er seig meh wärt als de ander. "ich bin wichtiger!" "Mir ghört s Land!" Eso händs gstritte.
Wo de Puur dethär cho isch, sinds zuenem ane und händ en bittet, er sölli doch entscheide, wär de wichtiger vo ihne beedne seig. De Puur hät es Wiili drüber nadänkt und hät dänn gseit:" Wüsset Ihr was? Am gschiidschte tüend ihr grad beeidi bi mir schaffe. Eso chunnts allwäg na gli emal us, wele vo eu meh wärt isch. Eui Arbet chönnd ihr eu sälber ussueche."
"Guet", hät de Winter gseit, "ich chumme mit em Froscht und töde alls Ungezifer, d Feldmüüs i de Ärdlöcher und d Raupe und d Chäfer under de Bletter und de Baumrinde!" Und er häts la früüre, dass Stei und Bei gchlapperet händ. "Hör uf, du Grobian!" hät de Früehlig ganz verschocke grüeft. " Du machsch ja die jungi Saat uf em Fäld kaputt!" Und schwind hät er en warme Wind übers Land blose. "Mach, dass d furtchunnsch, du Sibemalgschiide", hät de Winter brummet, " ich weiss scho, was ich ztue ha." Und er hät em Chorn e fini wiissi Tecki ggä. Es hät gschneit. Jetz händ d Chinde d Schlitte füragna, händ Schneeballe gmacht und en riisige Schneemaa baut. Dä isch eso schön gsi, dass sogar de Puur Freud gha hät dra.
"Juhui", hät de Winter grüeft, "ich glaub, ich ha gwunne!" - De Früehlig hät nüt gseit. Aber i dr Nacht isch er cho zschliiche, hät blose und blose mit sim warme Schnuuf, hät de Schnee ewäg gschmolze und hät d Schneeglöggli la fürecho. Dänn hät er d Beieli uf die erschti Honigreis gschickt, hät allne Zugvögel grüeft und ne gschwind es paar luschtigi Liedli vorpfiffe. Em Chorn hät er ghulfe wachse, und zur Püüri hät er gseit:" Jetzt chasch du säie und pflanze sovil du wotsch!" D Chinde, d Chälbli und die junge Schöfli hät er uf die grüen Weid use gholt, und wo alles ggumpet und sich gfreut hät, isch er zum Puur und hät ne gfröget:" So, was seisch jetz? Wele vo eus isch de Meischter?"
De Puur hät vom Früehlig uf de Winter und vom Winter uf de Früehlig glueget und gseit:" Beedi sind er glich wichtig, aber-ebe- jede zu sinere Zit. Und über eu beed isch nur de lieb Gott Meischter!"
Die beede Stiitgüggel händ enand aglueget... und schliessli händs em Puur müesse rächt gä. Und sithär chömets eigetli na ganz guet us mitenand.
emal isch en Puur grad derzue cho, wo de Winter und de Früehlig enand i de Haar gläge sind. Jede hät gmeint, er seig meh wärt als de ander. "ich bin wichtiger!" "Mir ghört s Land!" Eso händs gstritte.
Wo de Puur dethär cho isch, sinds zuenem ane und händ en bittet, er sölli doch entscheide, wär de wichtiger vo ihne beedne seig. De Puur hät es Wiili drüber nadänkt und hät dänn gseit:" Wüsset Ihr was? Am gschiidschte tüend ihr grad beeidi bi mir schaffe. Eso chunnts allwäg na gli emal us, wele vo eu meh wärt isch. Eui Arbet chönnd ihr eu sälber ussueche."
"Guet", hät de Winter gseit, "ich chumme mit em Froscht und töde alls Ungezifer, d Feldmüüs i de Ärdlöcher und d Raupe und d Chäfer under de Bletter und de Baumrinde!" Und er häts la früüre, dass Stei und Bei gchlapperet händ. "Hör uf, du Grobian!" hät de Früehlig ganz verschocke grüeft. " Du machsch ja die jungi Saat uf em Fäld kaputt!" Und schwind hät er en warme Wind übers Land blose. "Mach, dass d furtchunnsch, du Sibemalgschiide", hät de Winter brummet, " ich weiss scho, was ich ztue ha." Und er hät em Chorn e fini wiissi Tecki ggä. Es hät gschneit. Jetz händ d Chinde d Schlitte füragna, händ Schneeballe gmacht und en riisige Schneemaa baut. Dä isch eso schön gsi, dass sogar de Puur Freud gha hät dra.
"Juhui", hät de Winter grüeft, "ich glaub, ich ha gwunne!" - De Früehlig hät nüt gseit. Aber i dr Nacht isch er cho zschliiche, hät blose und blose mit sim warme Schnuuf, hät de Schnee ewäg gschmolze und hät d Schneeglöggli la fürecho. Dänn hät er d Beieli uf die erschti Honigreis gschickt, hät allne Zugvögel grüeft und ne gschwind es paar luschtigi Liedli vorpfiffe. Em Chorn hät er ghulfe wachse, und zur Püüri hät er gseit:" Jetzt chasch du säie und pflanze sovil du wotsch!" D Chinde, d Chälbli und die junge Schöfli hät er uf die grüen Weid use gholt, und wo alles ggumpet und sich gfreut hät, isch er zum Puur und hät ne gfröget:" So, was seisch jetz? Wele vo eus isch de Meischter?"
De Puur hät vom Früehlig uf de Winter und vom Winter uf de Früehlig glueget und gseit:" Beedi sind er glich wichtig, aber-ebe- jede zu sinere Zit. Und über eu beed isch nur de lieb Gott Meischter!"
Die beede Stiitgüggel händ enand aglueget... und schliessli händs em Puur müesse rächt gä. Und sithär chömets eigetli na ganz guet us mitenand.
